دخترم...

خـــــواب می بینـــــم

دنیـــــا مــــال مـــن اســــت

بیــــدار میشـــــوم

و تـــــو تعبیـــرش میکنـــــی

                                       بـــــا چشمـــــانت

                                                    من و خواهرم

                             توی خانه جنگ است
                               جنگ من با خواهر

                                 پشت بالشتش باز
                                   او گرفته سنگر

                            خرسی ما با اوست
                                   من تک و تنهایم

                             می خورد گاهی تیر
                                  توی دست و پایم

                              من تفنگم جاروست
                                  او تفنگش کفگیر

                                  گوله های جوراب
                                می شود بمب و تیر

                                 ما به هم ساعت ها
                                   تیر می اندازیم

                             هردو مان در این جنگ
                                    عاقبت می بازیم

 

گوش كن، با تو سخن میگو
دخترم! با تو سخن میگویم :

زندگی در نگهم گلزاریست

و تو با قامت چون نیلوفر ـ

شاخه پر گل این گلزاری

من در اندام تو یك خرمن گل می بینم

گل گیسو ـ گل لبها ـ گل لبخند شباب

من به چشمان تو گلهای فراوان دیدم

گل تقوا ـ

گل عفت ـ

گل صد رنگ امید

گل فردای بزرگ

گل دنیای سپید

***

میخرامی و تو را مینگرم

چشم تو آینه روشن دنیای منست

تو همان خرد نهالی كه چنین بالیدی

راست، چون شاخه سر سبز و برومند شدی

همچو پر غنچه درختی، همه لبخند شدی

دیده بگشای و در اندیشه گلچینان باش

همه گلچین گل امروزند

همه هستی سوزند